‘Ik vind het wel iets gezelligs hebben, dat coronavirus’, zei Man afgelopen zondag. En inderdaad, het hád ook wel iets gezelligs. De zon scheen. We hadden in de moestuin gewerkt. De kinderen waren samen wezen fietsen. En nu wachtten we tot het half zes werd en de overheid in een persconferentie nieuwe maatregelen zou aankondigen.
Em bekeek haar sokken. Er stond een L op de linker en een R op de rechter. ‘Ik zou nooit mijn linkersok aan mijn rechtervoet kunnen doen’, zei ze. ‘Stom, hè.’
Ik zei dat ik het snapte. Ik drink ook geen English Breakfast Tea midden op de dag. Da’s van dezelfde orde van grootte.
De scholen gingen dicht, hoorden we. Dat was geen verrassing. Dat ook alle horeca moest sluiten, hadden we niet verwacht. Niet dat ons hoofd stond naar uit eten gaan. Maar vanaf dat moment leek het virus ineens een stuk minder gezellig.
